Categorie: Nieuwsfl!ts

Sinds kort zijn er op de sleutelbloem twee stokstaartjes komen wonen. De stokstaartjes hebben prachtige namen gekregen: Zaza en Zoekie.

Deze kleine beestjes zijn erg nieuwsgierig en houden van klimmen en op de uitkijk staan. Met het dierenteam wordt er voor de stokstaartjes gezorgd. We hebben als doel dat ze steeds makker worden.

Kom ze gerust een keer bekijken!

De berg van mijn leven

Ik sta,
met mijn voeten op een rots.
Daar boven,
de top van de berg.
Het pad.
Vol gaten en obstakels…
De top,
zo oneindig ver weg..

Ik sta,
met mijn voeten op een rots.
Daar beneden,
de voet van de berg…
Het pad,
zo breed en goed begaanbaar.
De afgrond,
zo donker en koud.
Maar het is ‘veilig’…

Oh Jezus!
De weg die ik moet gaan,
ik kan het niet…
De top oneindig ver,
en de afgrond zo dichtbij..

Jezus!
Wilt U mij voorgaan?
Pak toch mijn hand!
Wilt U mij leiden?!
Geef mij moed!
Geef mij kracht!
Al is het maar 1 stap…
Met U kan ik het aan!

Oh Jezus!
Ga mij toch achterna!
Wilt U mij vangen,
als ik val?

Maar Jezus,
wilt U ook naast mij staan?
Bemoedig mij alstublieft!
Al hoor ik maar alleen,
Uw stem…

Oh Jezus,
ik heb U nodig!
De weg naar boven,
zo vol strijd en tranen…
Maar Jezus,
wilt u mij leiden?
Met U kan ik het aan!

(Voorbereidingen voor) Kerst

Spoor van Genade

Oliebollenfeest!

Kerst – Het Spoor van Genade
Na een hele lange tijd van veel voorbereidingen hebben we met elkaar op 23 december kerst op de Sleutelbloem mogen vieren. Elk jaar hebben we een spoor en dit jaar was het ‘spoor van genade’ aan de beurt. Zoals eerder beschreven, zijn er weer veel voorbereidingen voor getroffen. We nemen u mee in deze tijd, maar vooral zullen we natuurlijk iets schrijven over de dag zelf.
Vaak komen we in oktober al samen voor de eerste bespreking voor kerst. We hebben dan een kerstcommissie, die zich inzet voor de kerstpakketten, maaltijd met de deelnemers en voor het spoor.
We zijn ook al vroeg begonnen met het werven van giften. We hebben ons dit jaar verbaasd over hoeveel donaties er binnen zijn gekomen! Het was heel erg wonderlijk! Daarvoor zijn we natuurlijk de gevers enorm dankbaar en we willen hun bedanken voor de gift die ze aan de Sleutelbloem hebben afgestaan. Maar we weten ook dat we het eigenlijk niet van hen ontvangen, maar van onze hemelse Vader die ons geeft wat wij nodig hebben. Hem alle eer!
In de laatste weken voor kerst zijn we begonnen met het inpakken van de kerstpakketten. Elk jaar maken we een persoonlijk kerstpakket voor elke deelnemer. Het is prachtig om dit te mogen doen, het uitdelen is het mooiste. Je ziet dan gezichten die je zo dankbaar aankijken als mensen hun eigen kerstpakket in ontvangst nemen.

Toen was het 23 december. In de ochtend hebben we met veel collega’s alles klaar gezet. Rond vier uur kwamen de deelnemers binnendruppelen. Alle tafels in de Herberg waren prachtig gedekt en het Pakistaanse eten werd binnengebracht. Samen hebben we mogen genieten van het heerlijke eten en dit hebben we afgesloten met het danken daarvoor. Daarna was het tijd om nog wat te zingen en natuurlijk met elkaar de afwas te doen. Rond acht uur begon het spoor. Er was van alles te doen: lopen door de ellende om vervolgens uit te komen bij het kruis en de genadetroon, warme chocolademelk drinken, op de foto in winterse sferen etc. Het was prachtig om te zien dat er zoveel verschillende mensen kwamen, die met elkaar naar een dezelfde boodschap mochten luisteren: ‘Genade zo oneindig groot, dat ik het niet verdien.’ Met elkaar hebben we als afsluiting gezongen en mochten er een aantal deelnemers stukjes uit de Bijbel voordragen.
We kijken terug op een prachtig middag en avond waarbij de eer van onze God centraal stond.


Oliebollenfeest
Zoals elk jaar hebben we ook weer oliebollen gebakken. Deze keer was dat op 30 december. In alle vroegte zijn we hier al mee begonnen. Het schillen van de appels, olie in de pannen en natuurlijk het afwegen van de juiste ingrediënten. En dan gaat de hele pan lekker rijzen bij de warme kachel. Waar wij ook even bijkomen met een heerlijke kop koffie! Vervolgens is het tijd om de pannen aan te zetten en de eerste bollen er in te laten ‘zwemmen’. Ook dit jaar hebben we niet alleen oliebollen gebakken, maar ook appelbeignets. Die vielen ook zeker in de smaak.
Het was weer ontzettend leuk om met elkaar te doen, het geeft altijd een heerlijke sfeer! Er zijn veel mooie ontmoetingen geweest en dat onder het genot van een heerlijke zelfgemaakte oliebol. We willen de bakkers ontzettend bedanken voor hun inzet! Op naar volgend jaar!

Weggelopen maar gevonden

Emotie verstikt
Gedachten verstrikt
Mijn wegen krom
God waarom?

Hoop vergaan
Een traan
Kille duisterheid
Pijn die bijt

God afgeschreven
Leegtes bleven
God verbannen
Maar Hij had plannen

Ik wees af
Maar Hij gaf
Ik vluchtte
Hij zuchtte:

‘Lief kind
Door Mij bemind
Hoor Mij
Ik maak vrij’

Ik hou vast
Want je past
Kom maar
Ik ben waar

Deze open deur
Gaf kleur
Ik was kwijt
Maar Hij leidt!

Leegtes gevuld
Mijn hart gehuld
God gevonden
Vergeving van zonden

Je kent haar wel, de vrouw met het korte bruine haar die voor ons altijd heerlijke maaltijden maakt.

Onze Sandra, begeleider van de keuken, was afgelopen november 10 jaar bij de Sleutelbloem in dienst. En dit konden we natuurlijk niet ongezien voorbij laten gaan.
Tijdens de maaltijd op donderdag hebben we haar even in het middelpunt gezet. Met elkaar hadden we herinneringen bedacht en dit mooi gebundeld in een verhaal. Hiermee hebben we Sandra verrast. Ook kreeg Sandra een prachtig bloemstuk met als middelpunt een pollepel. Als afsluiting hebben we nog een mooie Israëlische dans voorgedragen, waarbij Sandra natuurlijk zelf ook hard meedeed!

We willen Sandra nogmaals bedanken voor al haar inzet voor de Sleutelbloem in de afgelopen 10 jaar!

Tijdens een gezellige ochtend bij de Sleutelbloem mag ik Elly een poosje storen. Ze is net begonnen met de kapperscursus, maar gelukkig is er tussendoor een pauze zodat we elkaar kunnen spreken.
Elly is 59 jaar en woont met haar man en honden vlakbij de Sleutelbloem. Na de middelbare school deed Elly de tuinbouwschool. Daar was ze één van de weinige meiden. Daarna is ze aan de slag gegaan op een kwekerij, tot Elly en haar vriend behoefte kregen aan avontuur. Samen zijn ze toen naar Nieuw-Zeeland en Australië geweest.
Na die tijd is ze opnieuw op een kwekerij gaan werken. In totaal heeft Elly 27 jaar in de tuinbouw gewerkt. Toen kwam er een baan op haar pad waarbij ze kinderfeestjes mocht verzorgen op een geitenboerderij. Daarnaast werkte Elly in de catering van een verzorgingstehuis. Van de catering rolde ze in een functie als helpende in de zorg. In die tijd kon dat nog zonder diploma’s 😉. Samen met het verzorgen van de kinderfeestjes, wat ze 18 jaar heeft gedaan, was dit een mooie mix van werken met jong en oud.

Toen het werken niet meer ging, liep Elly een aanplakbiljet van De Sleutelbloem tegen het lijf. Dit sprak haar meteen aan, omdat ze haar hele leven al een interesse heeft voor bloemen en planten. Met haar zus is ze meteen deze kant op gereden en dat heeft ervoor gezorgd dat Elly hier nu 5 dagen per week, elke dag een paar uur komt. Niets is te gek voor Elly, ze doet hier van alles: creatief, koken, kapperscursus, houtbewerking. Op de vrijdag vindt ze het leuk om bij het zingen te zijn.
Doordat Elly naar de Sleutelbloem komt, leert ze veel nieuwe mensen kennen. Met kerst bracht dit haar op een prachtig idee. Op kerstavond nodigde ze een aantal Sleutelbloemers uit om met elkaar te gourmetten bij Elly en haar man thuis. Ook haar moeder en buurvrouw waren uitgenodigd. Met elkaar genoten ze van een gezellige avond. Deze kerstavond is één van de warme herinneringen die Elly heeft aan de Sleutelbloem. Ook de kerstviering op de Sleutelbloem zelf vergeet Elly niet snel meer. En waar ze echt van geniet, zijn de pauzes waarin ze lekker kan kletsen en koffie drinken met iedereen. De Sleutelbloem inspireert haar om thuis een groentetuin te beginnen en ook droomt ze ervan om haar pipowagen om te toveren in een kleine kapperszaak.

Als ik aan Elly vraag wat de Sleutelbloem typeert, noemt ze dat hier geen gezeur is over problemen, maar dat ze lekker bezig kan zijn. Later komt ze nog terug op de grootste les die ze hier geleerd heeft en dat is: PAUZE HOUDEN!

In december hebben wij een prachtige gift ontvangen van Bouwbedrijf van Engen uit Kockengen. We hebben deze gift kunnen gebruiken voor de aanschaf van producten voor de kerstpakketten van onze deelnemers. Juist voor deze mensen is dit een prachtig cadeau.

En laten we nu eerlijk zijn: wie vindt het nu niet leuk om met kerst een extraatje te ontvangen?
Namens het hele team van de Sleutelbloem willen Bouwbedrijf van Engen nogmaals bedanken voor deze gift!

Hoi, mijn naam is Jesse,

Ik ben 18 jaar oud en hoop begin februari 19 te worden.
Voetballen en sporten in de sportschool vind ik erg leuk om te doen. Verder ben ik lekker druk met mijn opleiding.
Ik heb heel veel zin in mijn stageperiode bij de Sleutelbloem en hoop veel te leren. Graag hoop ik stage te lopen tot 28 juni.

Groetjes,

Jesse.

Inmiddels is het even geleden, maar René heeft afscheid genomen. Na het behalen van zijn vmbo-diploma heeft hij ook zijn mbo 2 autotechniek gehaald (zie foto). We zijn hier erg trots op als Sleutelbloem!
Daarnaast vinden we dat je op vele vlakken gegroeid bent tot een stabiele jongeman. We danken God voor wat Hij in en door jou heen heeft gedaan!
Het afscheid werd opgeleukt door een serie foto’s van toen je binnenkwam tot de laatste momenten.

Al jarenlang zijn ‘spelletjes’ een vast onderdeel van het activiteitenprogramma op de Sleutelbloem. Elke dinsdag- en donderdagmiddag worden er verschillende (bord)spelletjes gedaan. Het is elke keer een verrassing hoe de groepssamenstelling is. De ene keer zitten we met zijn vieren te spelen; een andere keer is de groep veel groter en gaan we in kleine groepjes uiteen. Bij lekker weer kunnen we gezellig buiten zitten, bij minder weer heerlijk bij de kachel in de Herberg. Een aantal spelletjes zijn vaste prik: Yahtzee en Uno worden elke week wel een keer gespeeld. Maar we hebben een grote, goed gevulde spelletjeskast, dus we proberen regelmatig wat anders uit.

De sfeer is altijd goed; de ene keer wat meer ingetogen en een andere keer uitbundig. We plagen elkaar gemoedelijk en maken grapjes. Met behulp van spelletjes kunnen we elkaar veel leren over sociale interactie: in een groep(je) functioneren, samen afspraken maken over de spelregels, tegen je verlies kunnen, met de ander communiceren, geduldig op je beurt wachten, grapjes maken en incasseren, je grenzen aangeven, vragen stellen. Op een speelse manier zijn we met elkaar dus heel nuttig bezig.

Pasgeleden deden we iets anders: Sinterklaas-Bingo. Alle prijsjes waren ingepakt, dus als je Bingo had was je prijs een grote verrassing. Met een gezellig koppeltje bogen we ons over de bingokaarten. Sommigen moesten veel geduld hebben voor ze eindelijk een keer bingo hadden, maar één van de gelukkigen had wel 4 keer bingo! Omdat de prijsjes ingepakt waren, wist je nooit wat je kreeg: als man kon je zomaar een vrouwendouchegel pakken. Gelukkig bleek onderling ruilen een optie en ging iedereen met een cadeautje (of twee) tevreden naar huis.

Ik ontmoet Mike op donderdagochtend op de Sleutelbloem. We gaan lekker bij de kachel zitten en Mike vertelt over zijn leven. Hij is 52 jaar getrouwd met Ans. Ze wilde graag met hem trouwen, maar wel in de kerk. Mike is vanaf dat moment op zoek gegaan naar de Heere God. Hij ontdekte dat er een Schepper is van de wereld. Rond zijn 28e heeft hij de Heere God persoonlijk mogen leren kennen en heeft hij belijdenis van zijn geloof gedaan. Hij woont in Nieuwveen. Via verschillende wegen zijn ze bij de Baptistengemeente in Hoofddorp terecht gekomen. Ans is momenteel ernstig ziek. Ze heeft een hersentumor, maar ze heeft een heel mooi getuigenis mogen geven: ‘Ik weet zeker dat de Heere God ons zal helpen. Ik weet waar ik naar toe ga en ik weet dat Hij ook voor Mike zorgt.’ Mike is erg trots op zijn vrouw.

Mike heeft ca. 20 jaar voor de kinderopvang van Roemenië gewerkt. Via een adoptieprogramma wordt er geld opgehaald voor kinderen die thuis woonden in containers, maar ook in tehuizen, onder armoedige omstandigheden. Hij organiseerde aan het einde van het jaar acties met het verkopen van sinaasappels bij verschillende tuincentra. Circa 6 jaar geleden is hij daarmee gestopt.

Mike heeft een groot hart voor jongeren. Zelf heeft hij vroeger ook in een pleeggezin gewoond. Soms haalt en brengt hij jongeren naar school of dagbesteding. Zo ging hij ook iemand halen en brengen naar de Sleutelbloem en is toen in contact gekomen met Addie.

Momenteel is Mike vrijwilliger op de Sleutelbloem. Na een aantal weken is hij gestart met het project duofiets met elektrische ondersteuning. Ondertussen komt de chauffeur van de Sleutelbloem bij ons zitten en vertelt over het fietsproject: ‘Als Mike vrouwen meeneemt met de fiets, stopt hij onderweg vaak voor koffie, thee of iets fris, maar met mannen fietst hij aan één stuk door!!’ 😊

Het is zo goed om te fietsen, vertelt Mike: Genieten van natuur en frisse lucht. Het is gezond om sportief bezig te zijn. Je kunt ontspannen. Als je wilt praten over iets, is dat ook mogelijk. Hij vraagt niet veel, maar geeft de mogelijkheid aan anderen om iets te vertellen. Korte ritten maken ze naar de Amstelkade. Hij stopt dan bij Rijnaerde; mensen met verstandelijke beperkingen bedienen hen met lekkere chocolademelk. Ook wordt er langer gefietst in de middag naar Zegveld, Woerden en Kudelstaart. Ook naar zijn huis in Nieuwveen en dan drinken ze samen met Ans een bakje koffie of thee.

Mike vertelt nog over de presentaties die hij mocht geven op een reformatorische school in Lisse, de Akker. Het moment dat de hele klas een mooi lied voor hem zong als dank, heeft hem diep geraakt.
Mike is dankbaar dat hij op de Sleutelbloem mag zijn. Hij is blij dat Addie en Evalien hem de kans geven om vrijwilliger te zijn op de Sleutelbloem. Dat hij iets mag betekenen voor zijn medemens. Ook al heeft hij een kleine rol, vindt hij zelf. Hij wil anderen enthousiast maken ook iets te doen als vrijwilliger.

Ik dank Mike hartelijk voor het interview en ken hem nu veel beter nu hij zijn levensverhaal heeft verteld. Ik vertel nog iets over mezelf en dan nemen we afscheid. Mike, van harte Gods zegen gewenst, ook voor je lieve vrouw Ans. Dankjewel dat je dit doet voor de mensen van de Sleutelbloem!