Categorie: Nieuwsfl!ts

Hoera, de Sleutelbloemfamilie is weer uitgebreid! In de afgelopen maanden zijn er twee baby’s geboren.
Op 20 maart werd Bram, het zoontje van Maaike en Corné, geboren (foto links). Ondertussen hebben we Bram al een paar keer op de Sleutelbloem gezien, maar alsnog van harte gefeliciteerd met dit wonder! Wat het extra bijzonder maakt, is dat Addie en Evalien sinds de geboorte van Bram opa en oma zijn.

Bij Alette en Peter werd Josiah geboren op 4 mei (foto rechts). Ook hij heeft al kennisgemaakt met de Sleutelbloem. Jullie ook van harte met jullie zoon!

Heel veel zegen en liefde van God toegewenst voor jullie gezinnen!

Afgelopen periode hebben twee mannen uit de keuken hun best gedaan om een keukencertificaat te halen. Dit houdt in dat je jezelf een aantal vaardigheden aanleert, zodat je op de juiste manier een maaltijd kan bereiden. Door elke week een opdracht te doen, hebben Mitchel en Roman ieder hun eigen certificaat kunnen halen. We zijn trots op deze mannen en hopen dat ze in de toekomst hun vaardigheden kunnen inzetten in de keuken.

Hé, hoe is het met de tuin? De moestuin? Ja. Wat staat er allemaal? Paprika’s, pepers, tomaten, komkommers, aardbeien, bietjes, een stuk vol kruiden, uien, zonnebloemen, knoflook, prei, andijvie, sla en nog meer sla, pompoenen, courgettes, kalebassen, frambozen, sperziebonen, snijbonen, meloenen. En, o ja, een heleboel bloemen.
Huh! Waar dan allemaal? In de laatste kas toch, en een stukje buiten? Ja, klopt, maar in het stuk langs de sloot hebben we een wilde bloemenmengsel gezaaid; daar moet eerst de schoeiing aangepakt worden, zodat er weer goede grond op kan. Maar áchter de kas, daar is een hele strook moestuin bijgekomen. Er loopt zelfs een slingerpaadje doorheen.
Heb je het nog niet gezien? Dan moet je echt eens komen kijken. Je wilt niet weten hoe geweldig het daar allemaal groeit! Op dinsdag- en donderdagmorgen wordt er gewerkt met een groepje deelnemers. Niet altijd is gelijk zichtbaar wat er gebeurt en wat het doet, maar alles wat aandacht krijgt groeit. En als je zaait en plant in aandacht, liefde en structuur, kan er zomaar (?) allerlei moois uit tevoorschijn komen.
Er is wel één dingetje: alles wat aandacht krijgt, groeit. Maar het ‘onkruid’ dan? Daar leggen we niet de nadruk op, maar het moet wel weg. Als we nou eens kijken wat we ervoor in de plaats willen? Dan halen we het wel steeds weg, maar dan kan er iets nieuws groeien. Wat is er nou mooier!
Nieuwsgierig geworden? Kom kijken! En ja, het onkruid doet zeker zo goed z’n best als de rest. Het zou heel fijn zijn als we daarvoor wat extra handjes beschikbaar hadden. Dan hebben we nog meer tijd om het positieve aandacht te geven. Van 10 tot half 11 is er koffiepauze, daarna gaan we in de tuin aan de gang. Kom(t) u/jij op een donderdag helpen, dan staat aansluitend, om half 1 een warme maaltijd gereed. En op de dinsdagen hebben we altijd heerlijke soep.
Welkom!

Wij allen zijn één in Hem.
Wij schapen, volgen allen dezelfde stem.
Het is de goede Herder die ons leidt.
En er is niets wat ons van Hem scheidt.

Wij zijn beschermd door Zijn leven,
Want alles heeft Hij voor ons willen geven.
Zijn liefde is zo oneindig groot,
Dat Hij Zich vernederde tot in de dood.

In al het lijden dat Hij droeg,
En in elke gesel die Hem sloeg,
Gaf Hij Zich prijs.
Daarvan is Zijn lichaam het bewijs.

In die doorboorde handen en voeten,
Mogen wij, Zijn schapen, genade ontmoeten.
Ja, die eindeloze Genade door Hem gekregen.
En iedere dag mogen wij leven van die grote Zegen!

De Sleutelbloem heeft nieuwe activiteiten: Pottenbakken en werken met gietklei

Het is al heel lang een wens om meer met klei te doen. Na heel lang gespaard te hebben, is er de keramiek-oven gekomen die nodig is om de potten en de klei te bakken. De temperatuur van de deze oven gaat wel tot 1120 graden voor het bakken en glazuren. Er is een dag nodig om op te warmen en een nacht om af te koelen. Het kan dus niet in een gewone oven.
Elke 14 dagen is er open atelier met klei, waar iedereen aan kan schuiven. En andere dagen van de week is er ook gelegenheid om te draaien; soms wordt er ook individueel gedraaid op de draaischijf.
Naast het kliederen en spetteren heeft het draaien op de draaischijf een belangrijke waarde. Vooral voor mensen die van alles is overkomen en bij wie er over grenzen is gegaan. Want tijdens het draaien bepaalt de draaier de gang van zaken. Het vraagt oefening om de klei te laten “luisteren”. Deelnemers ervaren veel voldoening als het lukt.
We krijgen les van Albert. Hij komt op de Sleutelbloem met z`n hulphond. Wat ik zo mooi vind is dat Albert heel weinig zicht heeft, maar getraind is om zijn tastzintuigen te gebruiken en dat dat ook terug te zien is als hij aan het draaien is. Het is vooral het leren aanvoelen wat de klei doet en wat de klei met jou doet!

Het gieten van de klei in de mal is eenvoudiger en geeft mooi resultaat. Er worden onder andere bekers, borden en spaarvarkens gegoten. Zodra de klei uit de gipsen mal is, kunnen de randen mooi afgewerkt worden. Na een week drogen is het klaar voor glazuren. We hebben prachtige kleuren voor het glazuren.
We krijgen het al aardig onder de knie met elkaar en gaan werkstukken gereed maken voor de verkoop in de winkel.
Het is vooral heel gezellig en het geeft een ontspannen sfeer om met elkaar met klei bezig te zijn.
Er zijn ook collega’s die de smaak te pakken hebben en in het atelier brandt er nog wel eens licht in de avonduren…

Tijdens de vrije dag van Janita mag ik even met haar kletsten hoe ze het vindt om te wonen op de woongroep in Driebruggen. Janita zegt dat ze als echte Edenaar echt nooit Ede gaat verlaten. Maar toen ze de sleutelbloem ontdekte en de leuke collega’s zag in Rijswijk (waar we begonnen), ging Janita toch om en ondertussen is ze nog verder van Ede verwijderd en samen met haar kat Coco meeverhuisd naar Driebruggen. Waar wij erg blij mee zijn, want Janita brengt erg veel gezelligheid en gelach met zich mee. De woonkamer en al haar huisgenoten genieten dagelijks van haar humor en pianospel en soms als ze langsloopt een liedje, fluitend of neuriënd. Dat maakt het juist zo huiselijk en Janita is dan ook echt onze oudste huismus. Ze vindt het (gelukkig :-P) zelf ook erg fijn om hier te wonen, zoals ze zelf zegt: ‘We hebben het hier zo goed met elkaar, het zijn echt allemaal mijn zussen geworden’. Janita vindt het bijzonder om hier te wonen, omdat ze zich gezien voelt en echt als mens gezien wordt en niet als patiënt.
Janita heeft van haar kamer een gezellige plek gemaakt, waar regelmatig gezellig geklets wordt, filmpjes worden gekeken en lekker gekleurd wordt. Ze vindt het leuk om bouwpakketjes van hout in elkaar te zetten en een heel aantal van deze kunstwerken staan in haar kamer.

Janita heeft een lange tijd bij Groot Nieuws Radio gewerkt als financieel administratief medewerker. Maar door de verhuizing naar Driebruggen werd reisafstand te ver en is ze sinds afgelopen week gestopt met werken. Ze is nu nog druk op zoek naar een nieuwe baan dichterbij huis, maar een tijdje geen baan is ook wel goed om even te ont-moeten. Ze vult haar week nu met creatieve activiteiten op de woongroep en op de vrijdag gaat ze naar Noorden, waar ze mee doet met Bijbelstudie en creatief.

Als deze nieuwsbrief uitkomt, is Janita net 37 jaar geworden en dat heeft ze gevierd op De Sleutelbloem. En dat is niet alles, het was 13 jaar (!) geleden dat ze dat heeft gedaan voor haar familie! In de afgelopen 1.5 jaar hebben we al zoveel mijlpalen meegemaakt met deze bijzondere vrouw, die met haar ondeugende ogen menig hart heeft gestolen. Dus kijk niet te lang naar haar foto, want voor u het weet, hangt ze boven uw bed en dat zou teveel eer zijn.
Janiet, je bent een geweldig mens en we houden van je!

Als je de archieven induikt, vind je nog eens wat! Zo kwamen Jacko en Lisa erachter dat de Sleutelbloem op 25 januari 2008 officieel geregistreerd werd als zorginstelling. De rekensom was snel gemaakt: de Sleutelbloem bestaat officieel 15 jaar.
Dit vonden we natuurlijk een feestje waard.

We wilden het als verrassing houden voor Addie en Evalien, en dat is gelukt.
Op donderdag 26 januari begon Jacko de maaltijd met het voorlezen van een zelfgemaakt gedicht. En toen werd het Addie en Evalien ineens duidelijk waarom er zoveel mensen bij de maaltijd aanwezig waren en waarom we zo lekker aten!

Met elkaar hebben we bingo gespeeld. Het verhaal, waarin de getallen voorkwamen, ging over (de geschiedenis van) de Sleutelbloem. Addie en Evalien kregen een prachtige bergkristal ter ere van het 15-jarig jubileum. De toetjes waren prachtig en lekker, met een fotootje erop.

Leuk, gezellig en bijzonder om dit met elkaar te mogen vieren. Gods trouw schitterde over deze jaren.

Jacob heeft zijn rijvaardigheidsbewijs gehaald, gefeliciteerd!
We zijn trots op hem en hopen op nog veel veilige ritjes voor de Sleutelbloem, met een bekwame Jacob achter het stuur.

Na een periode van enthousiaste en volle inzet hebben de stagiaires Jolieke en Hester afscheid genomen.

Wat vooral opviel was jullie contact met de deelnemers. Voor de één meer observerend, geduldig en vriendelijk. Voor de ander enthousiast en gezellig.
Wat hebben we dit aan jullie gewaardeerd!

Met pijn in ons hart hebben we van jullie afscheid genomen, maar: ‘eens een Sleutelbloemer, altijd een Sleutelbloemer’!

Dank jullie wel namens heel de Sleutelbloem voor jullie inzet!

Dierenvriend Esther heeft afscheid genomen van de Sleutelbloem.
Met elkaar hebben we bedacht welke woorden jou typeren. Wat zaten daar grappige en serieuze woorden tussen! Een van de woorden die jou typeert is ‘eigen’. Je bent jezelf en dat waarderen we in jou!

Esther heeft nu een baan: ze gaat langs verschillende plekken om reptielen te laten zien aan met name kinderen.
Succes Esther!