Dit was het thema van het afgelopen jaar.
Over het hele terrein waren er activiteiten die met Trouw te maken hadden.
Veel voorbereiding was er natuurlijk nodig, maar het resultaat mocht er dan ook zijn. Op allerlei manieren hebben we weergegeven wat trouw inhoudt voor ons en de deelnemers en wat we mee wilden geven en laten beleven aan een ieder die hier zou komen. Zo was er o.a. Gods Trouw, trouw aan elkaar, trouw van dieren, huwelijkstrouw.
Je kon deze avond luisteren, doen, zingen, bezinnen en kijken.
Luisteren: naar het verhaal, voorgelezen en gefilmd uit het boek van de Nerflanders. Daarin laat Eli, de houtsnijder, zien dat het goed is zoals je bent, ongeacht wat mensen zeggen of denken.
Doen: in de sportzaal was er een parcours van ‘Blind vertrouwen’. Daar mocht je je, met een theedoek om je hoofd, laten leiden door de ander over bergen en ravijnen en allerlei hindernissen.
In het Atoljé: schilderen over ‘Trouw en ontrouw’ op de regenboog-schildersezels. Wat een prachtige resultaten zijn er gemaakt, heel treffend om de woorden uit te beelden in estafettevorm. Je kon verder gaan waar de ander gebleven was. Ondertussen moest je niet vergeten omhoog te kijken naar de borden in de lucht en nadenken over het lied ‘Groot is Uw Trouw, o, Heer’.
Zingen: wat een verassing toen er vijf bruiden de Herberg inkwamen en het lied ‘Ik zal er zijn’ zongen. Een kind vroeg: ‘Zijn ze allemaal vandaag tegelijk getrouwd?’ Ook de liederen van het Sleutelbloemkoor vulden de Herberg. Er was plaats genoeg voor iedereen. Het samen zingen erna werd als heel samenbindend ervaren.
Langs het spoor waren er bezinningsmomenten. Een groot raam, gevuld met creatieve teksten over Trouw. Je kon opschrijven op een hart wat je raakte/aansprak en dat mee naar huis nemen om te bewaren. Ook kon je alles van ontrouw verbranden in het vuur. Iemand zei: ‘Heerlijk om dit in rook op te zien gaan.’
Zien: In de houtwerkplaats waren Paul en Elise aanwezig. Elise, hoogzwanger, zat daar heel gewoon en Paul was aan het houtbewerken. Hij vertelde dat hij deze passie op de Sleutelbloem ontdekt had.
Ze waren geen Jozef en Maria, maar ze leken er wel een beetje op. Het trouw zijn in de zin van elkaar niet verlaten, ook als het zo moeilijk is, was voor hen ook een bijzonder moment om dit te laten zien.
Op strobalen kon je het Kerstverhaal horen en zien. Het was een bijzonder plekje. We dachten dat het een stiltemoment zou zijn, maar er was ontmoeting en gekakel.
Kijken: In de Beestenstal was er een rondwandeling en plaats voor ontmoeting op de strobalen met warme chocolademelk. Er stond een mand met prachtige kettingen die je zomaar mee kon nemen. Er hing een hartje en een ring aan, het teken van liefde en trouw: bind ze om je hals! Tijdens de rondwandeling kon je je ogen uitkijken op de verlichte borden met boodschappen van Gods trouw.
Voorafgaand aan het spoor hebben we met deelnemers en ‘Sleutelbloemwerkers’ een heerlijke maaltijd gehad. Hierbij waren ongeveer 90 mensen aanwezig.
Conclusie:
Voor ons allen was het een bijzondere tijd om zo met elkaar naar Kerst toe te werken. Er zijn veel mooie dingen gebeurd. Want ondertussen werkt ieder aan zijn of haar eigen doel. Zo vond ik het heel gaaf om te zien wat mensen in korte tijd leren durven. Om een paar dingen te noemen: iemand die gewend is om op de achtergrond te blijven, staat te zingen in een bruidsjurk en wat een lol we gehad hebben om deze in de kringloop te passen. Iemand die die dag jarig is en bang is dat er misschien geen aandacht voor is, krijgt opeens zoveel gasten zoals dat bijna nooit gebeurt. Zo zou ik wel even door kunnen gaan.
Zelf vond ik het zo geweldig om het moment te zien, als alles klaar staat, dat het wáár gaat worden.
De doeken worden beschilderd, de ontrouw wordt verbrand, de boodschap wordt verspreid, de liederen gezongen, persoonlijke dingen worden gedeeld, de fijne sfeer wordt geproefd…
Dan zie ik Gods Touw boven alles uitschitteren, Hij was ook uitgenodigd en aanwezig!
En niet alleen die dag, maar Zijn Trouw is Groot en elke morgen nieuw.
Oud-deelnemers met familie kwamen, vele vrienden en vriendinnen, vrijwilligers, bestuursleden en collega`s en andere gasten, met elkaar wel zo`n 250 – 300 man. Het is nog niet eerder zo drukbezocht.
Dank
Iedereen heel hartelijk bedankt voor het vele werk wat er is gebeurd, niet alleen in december maar ook het hele jaar door. Het heeft ons meer en meer aan elkaar verbonden.
Dank voor alle giften
Op welke manier en in welke vorm dan ook: het was hartverwarmend en genoeg. Hier zien we iets weerspiegeld van Gods Trouw door de mens heen, althans zo ervaren Addie en ik het voluit. We genieten nog even na van de afgelopen tijd en kijken foto`s en filmpjes terug
7 sporen hebben we achter de rug:
Licht/ Hoop/ Vrede/ Liefde en Trouw. Benieuwd wat het volgende spoor zal worden?
Er zijn al ideeën.
