Toen we ergens in 2010 (denk ik) deze vloer in het kantoor aan het maken waren, had ik zelf niet de gedacht aan deze slijtage.
Je zal denken: waarom een gedachte wijden aan slijtage? Je bedenkt hooguit: hoe voorkom je dat, of hoe los je dit op? Maar voor mij persoonlijk is het een sprekende cirkel van Gods ongelofelijke trouw. Hij laat een ezel weleens spreken… maar hier op de Sleutelbloem een vloer.
Nooit gedacht dat we het zolang konden volhouden. Op de meest wonderlijke manieren heeft onze Liefste, Rijkste, Sterkste, Machtigste … Werkgever de eindjes aan elkaar geknoopt. Iedere keer zo wonderlijk, ongedacht, tot we daar een cirkel in zien. Een volmaaktheid, geen begin en geen einde, eeuwige trouw, oneindige liefde. Voor wie?
Ruim 10 jaar ligt de vloer er al, op de stoelen boven de cirkels hebben verschillende mensen gezeten. Ik moest denken aan Babette, later ook Pieter, talloze rondjes zijn er gedraaid. We hebben toen al zo vaak Gods trouw gezien. Maar nu in deze tijd zijn we vol verwachting. Waar brengen deze cirkels ons heen? Deze onbegrensde trouw? Het zijn er twee, de cirkels. Mooi beeld toch? Het verbond van onze Meester met ons. Hij laat het hierin zien, vaak tegen een donkere achtergrond. Zijn trouw.
We zoeken iedere keer weer met elkaar naar Zijn wil, die zo helder voor onze ogen staat. Zijn wil waarin geen slijtage te zien is. Geen verandering. Het is Zijn wil dat alle mensen die hier komen, bevrijd en verlost worden. Zalig, alles van ons slijt, verdwijnt. Uiteindelijk zal alles van Hem, ook in ons, blijven en worden vernieuwd, verheerlijkt!
