En zoals u van ons gewend bent, is er weer genoeg gebeurd. We hebben verdriet met elkaar gehad om een overlijden, afscheid genomen, nieuwe gezichten begroet, feest gevierd omdat Addie en Evalien 25 jaar waren getrouwd, enz.
Altijd als de nieuwsbrief geschreven wordt en je terugkijkt op een achterliggende periode realiseer je je weer hoe dicht vreugde en verdriet naast elkaar ligt. De dagelijkse worstelingen van onze deelnemers tegenover de goede en saamhorige sfeer met elkaar. Genoeg redenen om dankbaar te zijn voor het feit dat God ons vasthoudt.
Wilt u ons in uw gebeden en gedachten blijven gedenken? Voor de dagelijkse strijd die op ons af komt, het lijden waar deelnemers onder gebukt gaan, financiële noden, huisvestingen, etc.
We zien dat God wonderen doet op het gebed. Hem alle eer!
Trudy kwam al een aantal jaar vanuit het Fasehuis in Woerden voor dagbesteding op de Sleutelbloem. Ze was geliefd onder ons.
Onze gedachten en gebeden gaan uit naar haar kinderen die achtergebleven zijn. Ook naar haar vrienden, medebewoners en andere betrokkenen.
gegeven. Door o.a. leerwerktrajecten, samenwerkingsverbanden met scholen, cursussen,
instap scholing en het ondersteunen bij auto- en/of brommertheorie.
Een geschikte plek om dit uit te voeren hadden we alleen niet altijd. Soms was het flink zoeken naar een rustig plekje waar gelegenheid was om te kunnen concentreren. Maar met het opbouwen van een nieuwe Sleutelbloem kwam de gelegenheid om een echt schoollokaal in te kunnen richten. In dit lokaal werken we individueel met deelnemers aan hun traject of geven we klassikaal les over specifieke onderwerpen.
We hopen dat dit een extra steuntje in de rug van onze deelnemers gaat zijn, zodat ze vol goede moed verder kunnen bouwen aan hun toekomst.
Feestjes organiseren doen we nogal eens maar als er een feest voor JOU georganiseerd wordt, is het wel een heel ander verhaal!!!
Wat een geheimzinnigheid op het terrein……
Deelnemers en collega`s die gniffelend langslopen en de vreemdste code woorden roepen als Addie of ik er aan komen.
Niet helemaal gemakkelijk voel ik me als ik het idee heb dat onze woorden op goudschaaltjes gewogen worden en als ik zie hoe professioneel Addie en ik geobserveerd worden…
We mogen niks weten en zelfs op een dichtgeplakt raam stond: “Niet gluren, Evalien!” (ze kennen me goed, haha). ‘s Avonds deed de buurvrouw de lampen uit. We mochten, naarmate de dag van het feest naderde, bijna nergens meer komen. En als we riepen: “Wij wonen hier hoor:, werden we gewoon uitgelachen en de deur uitgezet.
Op de dag van het feest werden Addie en ik zelfs verbannen van ons terrein! Er stond een enorme Rode Amerikaanse slee te wachten met een volle picknickmand en blikken achter de trekhaak…. En daar gingen we…we moesten wel…uitgezwaaid. Het was best koud buiten, en binnen zoo lekker warm dat we samen dachten: we zetten de auto boven aan “Het kruis” en sluipen stiekem door de achtertuinen van de buren weer naar huis, niemand die het merkt. Terwijl we onze plannen smeden, werd het behaaglijk warm in de auto en zoefden we heerlijk over de weg. We reden als een zonnetje met die prachtige car en kwamen op en gegeven moment uit bij het “Doornse Gat”. Speciaal voor ons, stond daar middenin het bos, een tafel van mos. We hadden wel een hele week kunnen picknicken van wat er allemaal in de mand zat. We raakten aan de praat en vergaten de tijd…….echt wat voor ons!
We zijn gauw naar huis gesjeesd en toen…..
Wie schetst onze verbazing, niemand!
Een haag van mensen en bloemen, daar gingen we doorheen.
Overal werd er gezongen en zagen we blijde gezichten. Dat was al zo`n groot feest voor ons!! De zon scheen ook volop, het was ongeveer hetzelfde weer als 25 jaar geleden toen wij samen in het huwelijksbootje stapten. Ook nu stond er een bootje klaar, een vrolijke feestboot op wielen! Instappen dus en in volle vaart over het “water” naar de feestzaal. Onderweg viel ik achterover van de bank af, niet van verbazing maar vanwege de PK die erachter zat.
Tijdens de cruise, kregen we opdrachten. Men wilde wel eens zien en horen hoe goed Addie en ik elkaar kennen. We hebben elkaar letterlijk en figuurlijk uit moeten schilderen en dat lukte voortreffelijk, al zeg ik het zelf.
Meestal moeten wij stimuleren en activeren maar deze keer was het geheel andersom!!
Voor de feestzaal mochten we de boot uit en kwamen we terecht in een metamorfose.
Prachtige beschilderde decors, vol van bloemen, overal, zo mooi! We zagen wat een liefde en werk daarin verstopt zat.
En wie kwamen er achter het decor vandaan? Ja, hoor: Addie en Evalien, zij het in andere gedaante. We kregen een spiegel voor en herkenden ons er helemaal in. Zelf onze kledingkast was, in samenzwering met onze kinderen, geplunderd.
Alle situaties waren zo echt nagespeeld! “Geniaal”, zou Noa zeggen.
Met volle teugen hebben we van dit feest genoten. Wat een voorpret is er geweest en wat een creativiteit om dit alles te bedenken en uit te voeren! Babette was er ook nog even(en hierdoor Pieter ook een beetje), heel speciaal voor ons(zie foto) en voor de deelnemers die haar nog kenden van toen zij bij ons werkte.
Het team, alle leden (en dat zegt wat over de saamhorigheid!!) hebben met elkaar een verhaal bedacht en voorgedragen. Alle collega`s en ook wij, kwamen voorbij in kenmerkende dieren met passende vormen en eigenschappen. We voelen ons zeer met elkaar verbonden.
Wat mij opviel, steeds terug kwam en mij ontroerde was dat men de liefde zag tussen Addie en mij. We beseffen allebei dat het ook zo heel anders kan zijn. We zien dit elke dag wel om ons heen. Sommigen missen de liefde of er zijn geliefden overleden..
Ons 25 jarig huwelijksfeest wilden we daarom groot vieren en in de Zon zetten! Als een wonder wat echt bestaat en ook in deze tijd, 2019!
Ook vonden we het leuk om iedereen persoonlijk een kaart te geven, er waren er die nog nooit ergens voor uitgenodigd waren of het zich nauwelijks konden herinneren. Daar kregen we goede gesprekken over en daar word ik dan heel blij van, om dit te mogen doen.
Uitnodigen voor de bruiloft! Dat deed en doet Jezus ook, iedereen is welkom, vooral mensen die nooit uitgenodigd worden.
Het werd deze dag ook niet onder stoelen of banken geschoven dat we dit allemaal van God gekregen hebben. Het was juist zo`n onvergetelijke dag omdat “Jezus ook was uitgenodigd”. Zoals in het Bijbelverhaal,… en waar Hij is, de Goede Geest, daar is het goed.
Opeens was het avond, daar zou ik nog heel veel over kunnen schrijven. Het was voor ons een onvergetelijke ochtend, middag en avond waar we vol vreugde en dankbaarheid op terug kijken.
De band die we hebben als gezin vond ik ook goed zichtbaar die avond en ervaren wij allebei als een bijzondere zegen.
Maaike die zo mooi heeft gefloten en samen met buurvrouw Merrel, uren heeft geoefend om zo’n mooi muziekstuk voor ons voor elkaar te krijgen.
Aard en Noa, die als broers: gelast, geslepen, gezaagd, overuren maakten om het prachtige bord te maken voor “papa`s nieuwe kantoor. “Ambassade” heet het, precies in onze stijl.
Daar zit een diepe gedachte achter, misschien vertellen we die nog eens in een nieuwsflits.
De gedichten, psalmen en liederen, omhelzingen, liefdevolle en krachtige woorden van God hebben ons hart verwarmd. We kijken regelmatig terug in ons koffertje waarin we alles van deze avond bewaren.
 |
 |
 |
 |
Jesse van der Wilt hoopt het komende half jaar 4 dagen in de week stage te lopen op de Sleutelbloem vanuit het Hoornbeeck College in Gouda. | Francine Boonzaaijer komt ook bij ons haar stage uitvoeren. Dit voor het komende half jaar, 2 dagen in de week vanuit de Christelijke Hogeschool Ede. |  |
We hopen met jullie beiden een fijne en leerzame tijd tegemoet te gaan.
afscheid een feestmoment te maken. We vieren wat we met elkaar hebben meegemaakt en hebben bereikt. Dit blijken we toch altijd weer leuker te vinden dan dat we er een zwaar afscheidsmoment van maken. Want het zijn positieve stappen in hun leven.
De afgelopen tijd hebben we afscheid genomen van Robert, John, Erik, Sam, Gert-Jan, Tamara en stagiaire Annerieke.
Met iedereen hebben we onze eigen herinneringen opgebouwd. Goede momenten, moeilijke momenten. Maar ook van iedereen kunnen we zeggen dat ze zijn gegroeid. En dat maakt afscheid nemen altijd net iets minder moeilijk. Op naar een volgende stap.
We gaan jullie missen, het ga jullie goed!
 |
 |
 |
Momenteel zijn we met het binnenwerk bezig van de nieuwe loods. Het meeste binnenwerk wordt in eigen beheer gedaan, wat bestaat uit het aanleggen van elektra, verlichting, monteren zolder etc. De houtwerkplaats is nog in opbouw, maar intussen wordt er al flink gebruik van gemaakt voor de dagbesteding. De techniekwerkplaats is druk bezig met verhuizen en inrichten van de nieuwe ruimte. En ook de hoveniersopslag is al in gebruik genomen.
Zodra deze werkplaatsen definitief draaien, zal dit voor de deelnemers veel rust geven. Daarnaast is het fijn als er extra omzet binnenkomt door het maken van hout opdrachten en het repareren van auto’s.
Heeft u of weet u (grote) houtwerkplaats klussen die door de Sleutelbloem gedaan zouden kunnen worden neem dan contact op met Jan-Willem de Groot.
Zodra de autowerkplaats leeg is, zal de oude techniekwerkplaats gesloopt worden, om plaats te maken voor een nieuw dierenverblijf. Waarschijnlijk zal niemand een traantje laten als de techniekwerkplaats wordt gesloopt omdat het er of te koud of te warm was 😉
De plannen en verdere fondsen voor het nieuwe dierenverblijf worden van het voorjaar verder uitgewerkt. Ook de renovatie van verschillende ruimtes is gelukkig afgerond. De toiletgroep, leslokaal en “de huiskamer” zijn klaar en heel mooi geworden. Aankomend jaar zal de nieuwe keuken, buitenkant van de loods en het atelier verder worden aangepakt en afgemaakt.
Omdat er nog veel klussen en onderhoud te doen is, zijn handige mensen altijd welkom. Bent u handig en zoekt u een nuttige tijd besteding als vrijwilliger meld u dan aan bij Anne.
GESLAAGD!
Want die hebben hun certificaat behaald voor Basisvaardigheden Autotechniek.
Via SVA (Scholing voor Arbeid).
En een duimpje omhoog voor Gert- Jan die deze mannen begeleid en opgeleid heeft.
Gefeliciteerd Jason en Tim! We zijn trots op jullie.
Dit keer onze eigen administratieve duizendpoot Corine. En we vieren niet alleen dat ze zo’n ontzettende lieve duizendpoot is. Maar ook dat we haar al 5 jaar in ons midden hebben. En dat is een feestje waard. We hebben Corine haar kantoor versierd en haar even flink in het zonnetje gezet.
Bij deze nog even een schepje erboven op.
Corine: we waarderen je enorm als collega en als betrokken persoon met een altijd luisterend oor.
Het is goed dat we nu rolgordijn hebben aangeschaft, want het loket is een enorme trekpleister voor de deelnemers. Dat zegt genoeg!
Je hebt niet altijd de leukste klusjes op je takenlijst staan, maar dit doe je met opgeheven hoofd en een vrolijk gezicht.
We hopen dat we nog een aantal jaar bij de afgelopen 5 jaren kunnen voegen.
Liefs van alle Sleutelbloemers voor jou!
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Hallo ik ben Tim en ik ben vijftien jaar oud en ik woon in Nieuwkoop. Ik ben gek op gamen, laatst heb ik nog een hele nieuwe computer gekocht. Hier heb ik echt heel lang voor gespaard, want ja zo’n computer kost best wel veel geld. Maar goed ik had er ook hard voor gewerkt, bij een bus bedrijf waar ik de bussen mag schoonmaken.Voordat ik op de Sleutelbloem kwam heb ik eerst een halfjaar op het voortgezet onderwijs gezeten in Alphen a/d Rijn. Hier ging het helaas niet zo goed. Ik werd hier flink gepest, zelfs zo erg dat ik niet meer naar school durfde. Dus zo kwam het ervan dat ik een halfjaar thuis heb gezeten, ik durfde toen eigenlijk niet goed meer onder de mensen te komen. Ik voelde me absoluut niet meer veilig. Ik merk wel dat die tijd mij heeft veranderd, niet altijd positief.
Nu kom ik zo’n twee jaar op de Sleutelbloem. Toen ik hier net kwam was ik vooral bezig, om weer onder de mensen te durven komen en te herstellen. Ik ging toen veel mee met het Slootvissen in Amsterdam, dit vond ik echt heel erg leuk. Daarnaast had ik hier een maat waar ik echt goed mee overweg kon. Oké soms deden we wel wat stiekeme dingen, we hebben een keer fikkie gestookt achter op het terrein. Wel jammer, dat hij niet meer op de Sleutelbloem komt.
Nu zijn we vooral bezig om mij voor te bereiden op het MBO. Op de Sleutelbloem werk ik nu heel veel aan school, echt niet altijd leuk maar het moet. Ik wil hierna graag de opleiding schadeherstel gaan volgen, het lijkt me echt heel cool om hele dure auto’s zoals Ferrari ’s te maken. En wat me nog vetter lijkt is om later, als ik heel veel geld heb verdiend, rond te rijden in een Toyota Supra of een Nissan Skyline.
Dat vind ik echt hele toffe auto’s.
Toch wel het mooiste aan de Sleutelbloem vind ik dat ze mij weer een kans geven om terug te kunnen gaan naar het MBO en dat ze mij daar bij willen helpen. Ze weten ook dat ik dit graag wil.
Wat ik de lezers mee wil geven? Even denken, ik denk, altijd positief blijven. Dit maakt het leven echt een stuk leuker en gezelliger. Af en toe moet je gewoon tegen een grapje kunnen. O, en als er dingen niet goed gaan, of als mensen onaardig tegen je doen, dit echt gelijk tegen iemand zeggen en er niet alleen mee rond blijven lopen.
Vriendelijke groet van Tim!
