Wie ben je?
Ik ben Sidney, 50 jaar en ik kom uit den Haag. Nu woon ik in Woerden.
Hoe ben je op de Sleutelbloem terecht gekomen?
Zes jaar geleden ben ik een periode op de Sleutelbloem geweest. Daarna een hele tijd niet. Ongeveer een half jaar geleden kwam ik weer een keer naar de Sleutelbloem. Ik wilde graag een gesprekje met Addie, omdat het op dat moment wat minder goed met mij ging. In het gesprek kwam naar voren dat ik graag zou willen schilderen en dat ik een vrijwilliger wil worden.
Evalien kwam meteen met een opdracht. Ik mocht een Bijbeltekst op een houten onderdeel van een schip schilderen. Daar ben ik drie maanden mee bezig geweest.
Vertel eens wat over je huidige project?
Afgelopen oktober ben ik begonnen met een groot project in de Herberg. De muren hadden schilderijen nodig. Jarenlang hingen er twee schilderijen aan de muur. Maar de meeste mensen wisten niet (meer) dat deze schilderijen bij elkaar hoorden. Naar aanleiding van deze schilderijen heb ik een schets gemaakt op de muur.
Wat wil je de mensen meegeven over het project?
Deze muurschildering is een persoonlijk werk voor Addie en Evalien. Ik probeer er dingen in te verwerken die zij aangeven. Soms krijg ik kritiek, maar dat is juist goed. Het is fijn als iemand verstand van bomen heeft bijvoorbeeld. Dan kan ik beter de beelden verwerken en het juiste karakter aan de bomen geven, zodat de kijker de boom herkent.
In het schilderij is er steeds voor iedereen wel wat nieuws te ontdekken. Er zitten veel details in. Zo had ik het er een keer met Addie over. Ik stelde voor om Nieuwkoops riet te schilderen, maar hij wilde per se (liever) Drents riet. Naar aanleiding daarvan stelde ik voor om hunebedden te schilderen, maar dat is van oorsprong heidens. Dit veranderde mijn beeld van wat ik mee wil geven aan de kijkers. Ik wil dat mijn schilderij ‘schoon’ is. Er moet een boodschap van de Heer in zitten, feiten over wie Hij is. Zo staat er onderaan het schilderij ‘God loves you’ in morsecode geschreven. In de wolken kun je een hart ontdekken met daaronder een vinger die wijst naar de kijker. Maar er moet nog meer in over God.
Een tijdje geleden stond ik buiten te wachten op de Sleutelbloembus, maar die kwam niet. Toen keek ik naar de wolken en die schreeuwden als het ware ‘Elohim’. Toen ben ik naar huis gegaan en heb de precieze betekenis van die naam opgezocht. Dit betekent God, dit was dus weer een inspiratie om meer over God in mijn schilderij te verwerken en vooral in de wolken.
Alles gaat stap voor stap, en ja, soms is het schipperen tussen verschillende meningen. Sinds ik hier kom, is er veel positief veranderd in mijn leven. Ik ga met plezier naar de Sleutelbloem. Doordat ik in een algemene ruimte (de Herberg) aan het schilderen ben, heb ik veel contacten met de mensen om mij heen. Veel mensen zijn openhartig en delen hun verhaal. Toen ik vertrok uit Den Haag had ik dit nooit kunnen denken, ook niet dat ik überhaupt weer op de Sleutelbloem zou komen. De Heer zorgt voor mij.
Laatste opmerking aan de lezers?
Ik denk dat de kracht van de Sleutelbloem is dat ze vanuit hun geloof werken.
Petje af voor de Muilwijkjes!
Sidney
