Mijn naam is Chimene en ik ben 19 jaar oud. Ik ben geborgen en getogen in Woerden. Toen ik zelf 1,5 jaar oud was zijn mijn ouders gescheiden. Mijn vader kreeg een andere vrouw en daarbij kreeg hij twee kindjes.
Zelf heb ik tot mijn 16de bij mijn moeder gewoond. Dit liep niet heel lekker. Mijn moeder is gediagnostiseerd met PDD-NOS en hechtte best wel veel waarde aan structuur en netheid en zelf was ik op dat moment gewoon puber. We hadden ontzettend veel ruzie. Het werd zelfs zo erg dat mijn moeder de crisisopvang heeft gebeld, daar ben ik toen één nachtje geweest. Eigenlijk moest ik voor twee weken, maar ik heb toen gelijk gezegd dat ik dat niet ging doen. Mijn oom en tante hebben mij toen in huis genomen.
Na het voorgezet onderwijs heb ik met veel pijn en moeite de opleiding horeca afgerond. In de tijd dat ik bij mijn oom en tante thuis woonde, werkte ik fulltime in de horeca en ik was daarbij een opleiding toerisme begonnen. Maar helaas is het mij niet gelukt om deze studie af te ronden. Ik had het te druk met werken en met mijn vrienden. Ik kwam gerust elke avond dronken thuis, dus na 1,5 jaar moest ik ook bij mijn oom en tante weg.
Via mijn tante ben ik op de Sleutelbloem terecht gekomen, er was toen een plekje voor mij in het rode huisje. Ik vond het om eerlijk te zijn echt verschrikkelijk, moest ik daar tussen allemaal gelovigen gaan leven. En dat vind ik trouwens nog steeds lastig. Ik heb het idee dat ik met de meeste mensen niet zo goed kan levellen, omdat heel veel mensen gelovig zijn. Dus daarom was ik in het begin ook heel negatief, totdat een gesprek bij de gemeente mij wakker maakte. ‘Als jij niet beter je best gaat doen, dan trekken wij je indicatie in en ben je binnen no-time afhankelijk van de daklozenvereniging in Utrecht.’ Dit was voor mij wel echt een wake-up call. Toen ben ik echt beter mijn best gaan doen, maar ik bleef het samenwonen in het rode huisje echt lastig vinden. Ik heb echt behoefte aan een plek voor mijzelf.
De Sleutelbloem en met name Anne hebben mij hierin echt heel erg geholpen en nu woon ik sinds kort in een chaletje in Zevenhoven. Dit vind ik superleuk. Ik kan mijn eigen ding doen en ben zelf verantwoordelijk voor alles. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik soms ook huilend op de bank zit omdat ik mijzelf zo eenzaam voel. Dit had ik niet verwacht. Ik zit gewoon ver van mijn hele sociale leven vandaan en heb verder ook nog geen werk. Dat is nu het volgende waar ik mij op ga richten. Ik wil graag volgend jaar beginnen met een nieuwe studie, maar mijn einddoel is de studie tot stewardess. Het is echt mijn droom om stewardess te worden.
Als ik terugkijk op mijn leven, zou ik denk ik toch meer rekening met anderen houden. Kort geleden is de moeder van een goede vriendin van mij overleden en dat heeft mij stilgezet dat het echt niet normaal is dat je allebei je ouders nog hebt. Sindsdien heb ik het contact met mijn vader weer opgepakt en het is nu echt veel beter.
Verder ben ik vooral voor het doen van je eigen ding en je zo min mogelijk van anderen aan te trekken. Al heeft mij dat wel op de Sleutelbloem gebracht, dus misschien is het niet altijd allemaal even handig.
