Als ik mijzelf moet voorstellen, moet ik beginnen met het feit dat ik prioriteiten stel en hierin soms verkeerde inschattingen maak. Zo is mij al meerdere keren gevraagd mijzelf voor te stellen, maar daar ben ik toch niet zo goed in. Hierdoor komt het dat ik inmiddels al vanaf begin september werkzaam ben bij de Sleutelbloem, maar mijzelf nog nooit officieel heb voorgesteld. Stap voor stap rol ik er meer in en vanaf november, met de start van het vrouwenhuis, ben ik volop aan het meedraaien. Naast mensen staan is iets wat mijn hart heeft en God heeft me veel rijkdom gegeven die ik mag doorgeven aan de mensen om mij heen. De komst van het vrouwenhuis was overigens iets wat ik niet had zien aankomen. Ik was zelf niet bezig met ander werk zoeken, omdat ik het erg naar mijn zin had in het werk dat ik deed. Mijn diepste verlangen is om de weg te gaan waarin ik een schakel mag zijn in Gods hand. Toen de concrete vraag aan mij werd voorgelegd om mee te gaan werken in het vrouwenhuis werd het voor mij heel duidelijk dat dit Gods weg is, al was het voor mij niet direct een makkelijke stap.
Ik denk dat ik mijzelf kan omschrijven als ondernemend met een fantasierijk en creatief brein. Ik houd van uitdagingen maar mijn valkuil is dat ik soms te veel dingen leuk en uitdagend vind. Daardoor krijg ik niet altijd meer mijn ‘to do-list’ afgewerkt en heb ik een chronisch tekort aan tijd.
Ik kijk uit wat de komende tijd gaat brengen en verlang vooral dat mensen, in dit geval kwetsbare vrouwen, God mogen gaan leren kennen. Hij is het waard dat alle knieën zich voor Hem zullen gaan buigen. Hoe bijzonder is het dan om te weten dat God de verloren mensen zoekt die in de maatschappij soms niet meer meetellen. Hij verlangt ernaar om, vanuit Zijn Vaderlijke zorg, juist ook deze mensen herstel en genezing te geven die alleen Hij kan geven.
Hartelijke groet,
Dorathé
