START OF CONTENT OF [archive.php]

Woonnieuws: verhuisd!

Het is zover: we zijn verhuisd!

We zitten nog volop in de verhuismodus: dozen om uit te pakken, dingen om op te hangen, nieuwe routines om aan te leren. Deze week doen we nog een beetje rustig aan en nemen we de tijd voor al deze dingen. Vanaf volgende week hopen we weer goed in het ritme te gaan.

Wat zijn we ontzettend dankbaar voor deze prachtige plek en voor alle mensen die ons de afgelopen weken en dagen geholpen hebben! Collega’s, vrienden en familie die zich in het zweet hebben gewerkt (erg veel zweet), samen met Egbert (de verhuurder en buurman) die alles lijkt te kunnen en Donna die prachtige bloemen heeft geschilderd in de gang. De ruime slaapkamers, woonkamer en keuken zijn al gezellig ingericht en we kunnen op ons terras genieten van allerlei dierengeluiden. De tuin is nog in wording, maar we hebben alles wat we nodig hebben. Soli Deo Gloria!

We hebben vast een aantal sfeerimpressies (zie de foto-impressie van juli/augustus) en in de volgende nieuwsbrieven geven we jullie meer beeld van ons nieuwe leven in Driebruggen!

Nieuws! De beschermde woonvorm in Rijswijk gaat verhuizen

Ongeveer een jaar geleden heeft De Sleutelbloem het huidige pand in Rijswijk in gebruik genomen, voor de start van een beschermde woonvorm. Het verlangen hierachter was en is om hulp en een warm thuis te bieden aan iedere kostbare vrouw die dit nodig heeft. In de afgelopen maanden heeft dit vorm gekregen en is gegroeid naar een heel warm thuis voor vrouwen. Er wordt samen gewerkt, nagedacht, gehuild, gelachen, geleefd.

Naast al deze mooie processen, zijn er ook andere processen aan de gang. Eén van die processen is dat we gaan verhuizen van Rijswijk naar een gerenoveerde boerderij in Driebruggen! Er staat ons dus best een grote verandering en een hoop drukte te wachten de komende tijd 🙂
We hopen u later nog uitgebreider te informeren over de aanstaande verhuizing en het nieuwe pand. Een groot voordeel van de verhuizing is dat we dichter bij onze locatie in Noorden zitten. En hiermee makkelijker gebruik kunnen maken van elkaars faciliteiten.

Praktische informatie: we hopen op D.V. 26 en 27 augustus te verhuizen. In de dagen voor en na het verhuizen is alle hulp welkom, denk onder andere aan schilderen, inpakken, verhuizen, decoreren van de ruimtes, schoonmaken, etc.
Te zijner tijd zult u wellicht nog een oproep voorbij zien komen, maar reserveer deze week vast (een aantal dagen) in uw agenda!



Bruiloft Hans & Geerke

02 – 06 – 2022 03 – 06 – 2022

De afgelopen maand hebben er 2 bijzondere gebeurtenissen plaatsgevonden voor de dames in
Rijswijk. Riëlke neemt ons mee in een paar dagen van ons leven hier!

Drie weken lang hebben we ons vertrouwde ‘Geerke’s stoofpotje’ moeten missen. Maar ze had wel een goede reden, anders lieten we haar natuurlijk niet gaan😉 Als we vertellen dat ze terugkwam met een andere achternaam dan dat ze ons even verliet, kun je vast raden wat er is gebeurd. Geerke is namelijk getrouwd!! En Geerke zou geen Geerke heten als ze dit niet flink heeft uitgepakt. Het was dan ook niet 1 dag… maar 2!! Samen met Hans is ze in het huwelijksbootje gestapt. Het waren 2 prachtige dagen! Wij waren op dag 1 uitgenodigd voor de kerk en de receptie. Op dag 2 mochten we naar de ceremonie en hebben we getoast op het bruidspaar! Wat waren het mooie dagen!

Wij hebben Geerke natuurlijk meegemaakt en gezien al maanden voor hun mooie en bijzondere 2 dagen. We hebben haar dan ook vaak bezig gezien met de voorbereidingen. De struik aan het einde van de weg en de berm moesten er dan ook zwaar onder bukken. Want hun bloemetjes verdwenen allemaal in een uitgeklapte paraplu. Maar we hadden wel mooi een activiteit want ja die bloemen moesten natuurlijk ook nog gedroogd worden! Als je dan bij ons het CV hok instapte zag je overal bosjes bloemen en het allerleukste is dat die bloemen er nu nog onaangeraakt hangen! We hopen nu vooral dat alle spinnen fijn kunnen genieten van alle geelgekleurde en verstofte bloemen die er dus al weken hangen😆 Als we het nu toch over de voorbereidingen hebben was er nog iets wat wij waarschijnlijk nooit meer zullen vergeten. Geerke ‘s wens was dat er muziek was op de bruiloft. Dus Janita kroop achter de piano en Geerke’s zus en schoonzus pakten hun viool en dwarsfluit en kwamen op de woensdagavonden bij ons oefenen. Het was wel echt een prachtige bijdrage op de bruiloft!

Geerkes bruiloft is ook vaak het onderwerp geweest van onze gesprekken. Er was een vraag die we allemaal heel interessant vonden. Zou ze omdat ze 2 dagen de bruid zou zijn ook 2 jurken hebben?? Geerke liet natuurlijk niks los… Maar we kwamen eruit!! Wij geloofden namelijk van wel! En op dag 2 kregen we de bevestiging dat ze dus echt 2 jurken had. Het waren echt 2 verschillende maar allebei echte Geerkejurken!! Maar Hans kon natuurlijk niet achterblijven, dus hij had ook 2 verschillende pakken! Het was een prachtig bruidspaar maar wat het allermooist was: ze straalden! Het waren mooie dagen en we hebben er echt van genoten! En we zijn heel blij dat Geerke weer terug is. En dan niet als Geerke van Leeuwen maar als Geerke de Graaf! (We moeten trouwens bepaalde dingen haar nog wel aanleren want dat ze het nog steeds over haar vriend heeft ipv haar man kan natuurlijk niet😜).


Afscheid Tineke

Na Zondag 12 juni zat voor Tineke het werk op de Sleutelbloem in Rijswijk erop. Toen ze het nieuws een paar weken geleden vertelde waren we best wel in shock. Altijd kwam ze binnen met een grote smile op d’r gezicht! Ze luisterde naar ons zonder oordeel, ze bood een troostende arm als we dat nodig hadden. Ze zorgde voor ons met heel veel liefde. En daarom weten we ook dat dat de mensen die Tineke in de toekomst gaan ontmoeten een bijzondere vrouw gaan zien die met liefde en warmte voor hen zal zorgen! En dat gunnen we ze echt!

Natuurlijk konden we haar afscheid niet zomaar voorbij laten gaan. Tineke had ons spareribs beloofd en daar hebben we dan ook heel lang naar uitgekeken! Ze heeft een super diner voor ons geregeld met dus spareribs. En als toetje ijs met slagroom, hagelslag, en het allerbelangrijkste: ADVOCAAT! Want ja, je moet er toch flink van nemen als je eindelijk alcohol mag.🥳
(’s Avonds hadden we trouwens ook alcohol want op 1 bee(n)tje alcohol kun je niet staan😎)

Een cadeau voor Tineke kon natuurlijk niet ontbreken! (En even een sidenote: Wat de Rijswijkvrouwen eigen is, is dat we veel dingen last minute regelen). Dus ook met het cadeau voor Tineke. Maar…., ook al is het last minute, ALLES KOMT GOED! De olijfboom die we een bijzondere meerwaarde hebben gegeven door er kaartjes met wensen, bijbelteksten, quotes en verhaaltjes in te hangen, viel goed in de smaak bij Tineke! We waren er stiekem ook supertrots op want het was best veel werk🤭 We kregen Tineke er dan ook bijna niet bij vandaan totdat het kampvuur buiten werd aangestoken en er bakjes met chocola erboven werden gelegd voor een chocolade fondue met marshmallows, aardbeien en banaan. Voor lekker eten en gezelligheid komt iedereen toch!! Het was een heerlijke avond vol gelach, spelletjes, kletsen, zingen en gezelligheid. Maar vooral een avond vol liefde en dankbaarheid! Want liefde en dankbaarheid verbind. Het verbindt ons als Sleutelbloemfamilie maar ook in ons geloof in God!


Het was een fijne, bijzondere en gezegende tijd met onze lieve Tineke en we missen haar nu al! Maar haar werk wordt op een andere plek voortgezet. Gods werk stopt niet bij ons en niet bij haar. Hij werkt door op de plek waar Tineke een deel mag zijn van Zijn plan. En Hij werkt door in Rijswijk op de Sleutelbloem. Al scheiden onze wegen, we zijn en blijven verbonden door onze God! We zongen ‘s avonds het lied: Ga met God en Hij zal met je zijn. En dat hebben we Tineke meegegeven maar dat willen we iedereen meegeven. Hoe jouw weg ook gaat: Ga met God, Hij geeft je kracht, en Hij zal met je zijn!

Update team:
Met het afscheid van Tineke bestaat ons team nu uit 4 vaste medewerkers (Geerke, Nienke, Dorathé en Corieke) en 3 invalkrachten (Jannemarie, Marith Huisman en Alette Boersma).

Nieuwsbrief Rijswijk

Kijk, hoe mooi het hier is! Deze dagen wanneer de zon zo mooi opkomt of ondergaat, of wanneer de wind zo hard door de bomen gaat, ervaren we dat we hier echt in de natuur wonen. Dijkje over en je ziet de schittering van de volle maan op het water. Stukje lopen en je vindt een afgewaaide tak om in stukjes te zagen en op te stapelen naast de voordeur. Even stil in de achtertuin en de schaduw van een ooievaar valt over je heen, waarbij je ziet hoe hij landt in zijn nest een paar meter verderop.

Binnen is het al net zo mooi 🙂 Even een screenshot van een filmpje wat we naar Agatha, onze vrijwilliger, hebben gestuurd. We hebben voor haar verjaardag gezongen en dat was leuk! Je ziet hier trouwens 2 bewoners, 3 collega’s en Lieke, die bij ons stageloopt. Dus de verhoudingen zijn goed verdeeld.

En of we hier verder ook nog echt wat doen? Soms werken we hard en schuren we onze nieuwe piano of helpen we anderen behangen.
Soms werken we hard en knippen we haren. Soms werken we hard en geven we de cavia’s hun aandacht of maken we een prachtig schilderij van de (goede) Herder. Hij heeft ons lief en leidt ons, ook in de duistere dalen die we hier passeren.
Hij is onze hulp en verwachting, en we zien naar Hem uit, midden in ons harde werken.

Rijswijk – Blog 1

Moe maar voldaan plof ik op de bank in de woonkamer neer. Even een moment van oogcontact met mijn collega, of misschien moet ik zeggen mijn huisgenoot of vriendin, die weet dat ik nu net uit een intens gesprek vandaan kom met één van de vrouwen. Het is koffietijd en donker buiten. Mijn collega en enkele vrouwen hangen ontspannen op de bank. De hond, of poes zoals zij door sommige bestempeld wordt, kijkt nieuwsgierig rond terwijl ze heerlijk wordt vertroeteld door één van de dames. De anderen zitten op hun telefoon en af en toe wordt er wat gezegd.

Ik laat het gesprek dat ik net heb gehad door mijn hoofd gaan. Opnieuw een verhaal gehoord van zoveel pijn en onrecht. Een verhaal wat bijna 30 jaar lang als een geheim meegedragen is. Tot aan vandaag, een geheim. Hoe is het mogelijk. Wat een eenzaamheid en worsteling moet dit hebben gegeven. Ik zie in mijn gedachten een meisje voor me dat geworsteld heeft, bang en gekwetst was en is, en niet begrepen werd. Vanmiddag zei mijn collega, laat ik haar voor de duidelijkheid toch maar zo noemen: ´soms denk ik: niet nog meer God´. Ik begrijp iets van wat ze zegt. Het roept verdriet en boosheid in mij op. Ze was nog kind, had recht op bescherming. Zo beschadigd door mensen en nu dagelijks worstelen met de pijn en de leugens die dit in haar hoofd geeft. In dit soort gesprekken bid ik stil van binnen: ´God wilt U mij wijsheid geven´. Hoe kan ik naast de vrouwen staan met zoveel pijn, wat zijn de juiste woorden om te spreken of moet ik juist zwijgen en hoe doe ik dat als het mij ook raakt? Tegelijk voel ik verwondering. We zijn nog zo kort samen aan het optrekken. Dankbaar ben ik dan voor de openheid die er is. Na enkele weken samen leven, kunnen geheimen gedeeld worden die jaren verstopt hebben gezeten. Dan geeft het mij ook hoop, hoop op herstel en genezing. Dan zie ik in deze processen de krachtige werking van God. Hoe Hij mensen samen brengt, wijsheid en geduld geeft en we zo een schakeltje in Zijn hand mogen zijn.
Ik kijk nog eens om me heen en zie dat mijn collega nog geconcentreerd is op haar mobiel. Ze hangt naast me en tegelijk zie ik een kussen naast me liggen. Kan ik het doen? Ik neem het kussen en haal uit. ‘Hier heb ik nu zo’n zin in’, zeg ik tegen haar. Gelukkig is zij er ook voor in en ontstaat er een kussen gevecht zoals ik vroeger zo vaak heb gedaan. Na enige aanmoediging vanuit mijn kant springt ook één van de vrouwen bij en samen slaan we met de kussens in op mijn collega, die even wegkruipt onder haar plaid, maar dan toch weer de moed bij elkaar raapt en ons niet vrij onze gang laat gaan. De veren vliegen dan nog niet om onze oren, maar onze haren zitten verward en onze ademhaling klinkt versneld als we daarna lachend weer achterover ploffen in de bank. De hond is een eind opgeschoven van alle oproer en ik heb even mijn spanning kunnen uiten en weer kunnen lachen. Wat is het toch heerlijk om zo de dag weer af te kunnen sluiten. Samen huilen en samen lachen, dat is wat er gebeurt. Niet alleen tussen mij en mijn collega, maar ook onderling met de vrouwen die bij ons wonen. Dankbaarheid is er in mijn hart. Enigszins voorzichtig kijk ik uit naar morgen. Wat zal die dag gaan brengen?

Gedicht van bewoonster

Ik zat in het donker, jullie brengen me wat licht.
Een spreekwoordelijke schouder om op te leunen, tovert soms een glimlach op mijn gezicht.
Steeds als ik een probleem heb kan ik bij jullie terecht
Ik durf jullie te vertrouwen, want het praten dat helpt echt.
Hiervoor wil ik jullie bedanken en wil ik dat jullie weten.
Dat ik jullie hulp van de afgelopen weken nooit zal vergeten.

Ik kijk uit naar wat komen gaat!