Mijn naam is Hermen Verhoef, ik ben 44 jaar en woon sinds kort in Waddinxveen.
Ik ben geboren in een boerengezin. Ik ben de oudste en ik heb nog twee broertjes en een zusje. Nadat ik op de plaatselijke kleuterschool heb gezeten, ben ik naar het speciaal onderwijs in Woerden gegaan. Dit kwam omdat er gemerkt werd dat ik niet helemaal mee kon komen op school. Toen heb ik een test gedaan en daar kwam uit dat ik beter naar een zmlk-school kon gaan. Na de basisschool ben ik naar de Lage Landbouwschool in Montfoort gegaan en vandaaruit heb ik vier jaar in het leerlingstelsel gezeten. Dit betekende dat ik nog één dag naar school ging en de rest van de dagen aan het werk ging. Ik werkte in die tijd bij een oom en tante op de boerderij. Na die vier jaar ben ik op het ouderlijke bedrijf gaan werken.
Tot afgelopen november heb ik mijn hele leven in Nieuwerbrug gewoond. Alleen op het terrein zelf ben ik een keer verhuisd. De verhuizing naar Waddinxveen was voor mij dan ook een enorme stap. Maar toch was dit een goede stap. In 2015 gingen mijn ouders uit het familiebedrijf. En samen met mijn broertje nam ik het bedrijf over. Ik kwam er alleen in de loop van de tijd achter dat het steeds moeilijker voor mij werd. De regelgeving werd steeds ingewikkelder en ik kon daar niet in meekomen. Er kwam nog een compagnon in het bedrijf en daardoor werd mijn plek ook anders. Ik merkte dat ik het door alles ook steeds minder naar mijn zin kreeg. Ik woonde intussen zelfstandig op het terrein, maar vond dit vaak ook nog wel lastig. Mijn familie is toen ook op zoek gegaan naar mensen die mij wat konden helpen. Om meer mijn draai te kunnen vinden in het huishouden, etc., en om te kijken naar hoe ik het beter naar mijn zin kon krijgen qua werk.
Omdat het op het bedrijf niet meer zo lukte, zijn we met elkaar op zoek gegaan naar een plek waar ik voor een paar dagen in de week kon zijn. Dit om de werkdruk er voor mij wat af te halen, meer rust te krijgen, meer mensen om mij heen te hebben en een luisterend oor in de buurt. Zo kwam de Sleutelbloem in beeld.
Ik merk dat ik echt al mijn plek op de Sleutelbloem gevonden heb. Ik bouw steeds meer een band op met mensen en groei ook in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik leer om dingen uit te spreken waar ik mee bezig ben en ik leer steeds meer vaardigheden aan. Ik ben nog wel veel aan het leren om echt om hulp te vragen als ik iets niet snap of als iets niet lukt. Ik wil het dan het liefst zelf blijven proberen, maar het is wel fijn als ik even weer op gang geholpen word. Verder wil ik ook graag nieuwe vaardigheden blijven aanleren in het werken in het groen, in de houtwerkplaats en binnenkort ook in de keuken.
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Op mijn 21ste heb ik belijdenis van mijn geloof gedaan. De elf jaar daarna heb ik elke maand nog Bijbelstudie gedaan met de groep mensen waarmee ik belijdenis deed. Toen ik voor het eerst op de Sleutelbloem kwam, voelde ik al vrij snel dat dit de plek is waar ik wilde zijn. Het sprak me erg aan dat ik kon merken dat het een christelijke instelling is. Ik wil zelf ook graag met God en de Bijbel leven en meer over Hem leren. Op de Sleutelbloem is daar ruimte voor en kan ik er ook over in gesprek gaan of meedoen aan een Bijbelstudie en samen of voor elkaar bidden. Ik heb de Sleutelbloem flink zien veranderen in de tijd dat ik daar kom. Ik vind het heel bijzonder dat, ondanks de moeilijkheden, je daarin ziet dat God zorgt en spreekt. De Heere doet het soms alleen op een iets andere manier dan wij denken. Ik merk dat Hij ook voor mij zorgt en naar mij luistert. Als ik iets niet makkelijk aan mensen kan vertellen, kan ik er altijd mee bij God terecht.
Vooral nu in coronatijd kom ik erachter hoe waardevol het is om mensen om je heen te hebben. Ik vind het geen makkelijke tijd. Ik ben in coronatijd verhuisd en kan niet goed een leven opbouwen in Waddinxveen nu. Ik ben blij dat ik af en toe nog naar de kerk kan en verder online de diensten kan volgen. Al laat de techniek me nog weleens in de steek. Dan heb ik geen beeld, of twee door elkaar of maar een halve dienst. Ik wen er iets aan, maar ik zal blij zijn als ik weer gewoon naar de kerk kan, naar mensen op bezoek of naar sport. Want dat mis ik nu wel erg. Normaal gesproken was ik altijd erg actief. Bijvoorbeeld roeien, tafeltennissen, voetballen. Nu pak ik nog regelmatig mijn fiets. Ik vind het wel erg leuk om zo mijn nieuwe omgeving te verkennen. En gelukkig kan ik overdag nog mijn dingen blijven doen. Ik werk nu twee dagen op de boerderij bij mijn broer, twee dagen op de boerderij bij mijn ouders en ik kom twee dagen naar de Sleutelbloem.
Wat ik aan jullie mee wil geven is vooral veel liefde. Liefde voor elkaar. Dat je niet tegen elkaar gaat opstaan en dat je de ander in zijn/haar waarde laat. En dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Verder zou ik zeggen dat je je contacten moet koesteren. Vooral nu. En dat God je altijd ziet.
